عشق یعنی مادر...

صبر یعنی یک زن...

مهر یعنی دختر...

  نور یعنی خواهر ...

هر چه هستی عشق یا صبر

مهر یا نور، روزت مبارک...

 مـادران پاکنـد، همچـون یـاسها

گـوهـرانـی ، بهتـر از المـاسها

قلبشان دشتی ز مهـر و عاطفه

روحشان لبریز از، احسـاسـها

مادرم دوستت دارم...

به دنیا آمد تا دختر کسی شود، ازدواج کرد تا همدم کسی شود،

بچه دار شد تا مادر کسی شود، برای همه کسی شد

اما خودش بیکس ماند

مادرم دوستت دارم...

مادرم فرشته است...

ولی هیچوقت ندیدم پرواز کند…

زیرا به پایش من را بسته بود...

برادرم را ،پدرم را،و همه ی زندگیش را…

همه راه ها به عشق “مادر” من ختم میشود!

مادر من...

عشق من است…

میترسم برای ماندن در کنارم از بهشت به جهنم بیاید

مادر است دیگر …

پاکی قدومش...

صفای وجودش...

سنگینی سکوتش...

نجابت غرورش...

بازمزمه کلامش در جذبه محراب...

گستره وسیع جنت بودو من فقط مادر میخواندمش...

تقدیم به آنی که بهشت زیر پایش
که مهریش تا ابد در دلم جای دارد
تو بهترین گل ، میان شهر گلهایی
تو رنک آفتابی ، شب که می رسد
مسل ستاره گوییا مهتابی

مادر خوبم روزت مبارک

سلامتی مادری که هم مادر بود هم پدر...

هم مریض بود هم سالم...

هم گرسنه بود هم سیر...

هم خسته بود هم سرحال...

هم پیر بود هم جوان...

هم دلشکسته بود هم دل زنده...

قسمت اول هر جمله واقعیت بود...

قسمت دوم هر جمله چیزی بود که مادر انتظار داشت فکر کنی اونجوریه...

مادرم...

دوستت دارم...